U kent ze vast nog wel: metalen busjes met een gleuf waaruit een stukje van de film stak. Die legde je dan in de linkerkamer van je camera, vervolgens trok je de film uit de cassette over de sluiter heen om ’m in de sleuf in de as van de spoel in de rechterkamer te monteren. Klep dicht, twee keer doordraaien. En fotograferen maar. Althans, met beleid, want maar 36 stuks voorhanden. Maar ze kwamen dan ook allemaal in je plakboek terecht, na een week wachten en vlassen op de afdrukken. Foto’s waaraan je hechtte. Wat ik niet kan zeggen van de serie die ik gisteravond met mijn Samsung S5 schoot van het voetbaltoernooitje waar mijn zoon aan deelnam. Eén plaatje naar de familiegroep geappt, de rest komt ooit wel ergens op een harde schijf terecht, denk ik.